Bustos Domecq: Starość nie radość (a znajomi fiuty)

Czas spędzony w knajpie przy browarze, w dodatku w dobrym towarzystwie, powinien z definicji zaliczać się do spędzonych miło, efektywnie, a czasem - jeśli dobrze pójdzie - również efektownie. Efektowność często gwarantuje Fidel i szereg pozycji, które potrafi przyjąć zasypiając poza łóżkiem, efektywność zapewnia Machette, który bywał powodem wielu nowych pozycji, do których wypracowania zmuszany był Fidel, choć spadek kondycji u naszego redakcyjnego fotogra... inform... no u Machetty jest widoczna. "Miłość" to domena naszego świeżaka: Rodolfo, zwłaszcza, kiedy przyjdzie rozmawiać z jakąś obcą mu dziewczyną. "Tańczysz?" - zapyta go taka w dobrych intencjach, na co Rodolfo z miną pokerzysty odpowie "Nie tańczę". "A co? Nie umiesz?" - brnie nieświadoma. "Umiem... ale nie tańczę". Przykład jeden z wielu.

Czasem jednak człowiek siądzie w barze i od wejścia atakowany jest bodźcami, których nie przewidział, a których nie pragnął. Na przykład grupka podpitych nastolatków, bawiących się dużo lepiej niż my (oni w plecaku mieli dezodorant i zapałki, my się musieliśmy zadowolić e-szlugiem) poprosi was o papierosa. Niby nic, ale w ich wieku to ja prosiłem innych starych pierdzieli o papierosa, którego potem spalało się w pięciu do samego filtra. Człowiek od razu czuje się staro.

Albo jak jeden z nich czule pożegna się z jedną dziewczyną, żeby za moment jeszcze czulej witać następną - pewnie najlepszą koleżankę tej pierwszej. Co to były za czasy... liceum. Jaki kontrast z naszą trójką, zanurzoną w definicjach "trwałości" związku i historiach z szukania mieszkań. Pogrążoną w melancholii niestrawności rzeczy grillowanych i wydaną na pastwę coraz tęższych kaców...

Najgorzej, jak pod koniec takiego wieczora człowiek zostanie znienacka zaatakowany przez swoich kompanów. Wtedy nie pomoże żadna ilość wypitej wiśniówki poprawionej piwami (wiśniówkę z piwem trzeba zawsze pić pół na pół: jedna wiśnia, jedno piwo). Ale to już opowieść na inną historię. Przy kominku i nalewce.