Bustos Domecq: Pozytywny wpis noworoczny

Jakiś czas temu w jednym z facebookowych komentarzy oficjalnie stwierdzono to, co w kuluarach sugerował Naczelny: że jesteśmy zbyt negatywnie nastawieni do rzeczywistości, że nic nam się nie podoba, że mało pozytywnych wibracji, że tacy z nas nihiliści.

Chuja kurwa, gówno prawda. Ja na przykład w rok 2012 wchodzę tak pozytywnie nakręcony jak tylko się da, w dodatku robię to wbrew wszystkiemu, co spotkało mnie w roku poprzednim. Zaś cały poprzedni rok z jego chujowatością skumulował się w przedostatnim jego dniu, który był zarazem ostatnim dniem roboczym. To wtedy mało nie pobiłem się z jednym z warszawskich rzeźbiarzy, to wtedy Netia przysłała mi wyczekiwany od dwóch miesięcy router, który wymagał podpisania dwóch umów i srogiego opierdolenia dwóch bogu ducha winnych kurierów (o tym wkrótce, kiedy zarzuty o nihilizm przygasną), za to poinformowała mnie z lubością, że "usługę włączą" dopiero 3 stycznia (jutro!), to wtedy jeden z warszawskich poetów (tych prawdziwych, co to nigdy niczego nie opublikowali, bo są zbyt zajebiści) zrobił mi kupę pod drzwiami biura i przykrył ją krótkim liścikiem: "Pozdrawiam".

Wszystko to betka niewarta uwagi: w nowy rok wchodzę pełen optymizmu, dobrych chęci i nadziei. Nie dlatego, że przecież nic gorszego niż klocek pod drzwiami i umowa z Netią mnie nie może spotkać: to by był nihilizm i użalanie się nad sobą. Wchodzę z nadzieją, bo klocka udało mi się sprzątnąć, a umowę z Netią podpisać.

A to znaczy, że mogę wszystko.